دل آرامم را بيتاب ميكني و

دل بيتابم را آرام.. . .

آخرش نگفتي تو دردي يا درمان؟!

نفرينت نميكنم

همين كه جايت در دعايم خاليست كافيست.

نگاهم كرد پنداشتم دوستم دارد

نگاهم كرد در نگاهش هزاران عشق را خواندم

نگاهم كرد دل به او بستم  و باز نگاهم كرد و

تازه من فهميدم يارو ...خوله فقط نگاه ميكنه.

دل ناله كند از من

من ناله كنم از دل

يارب تو قضاوت كن ديوانه منم يا دل؟

حل شده ام. مثل يك معما.

راست ميگفت كه خيلي ساده ام. . .

اينجا زمين است

و رسم آدم هايش عجيب

اينجا گم كه ميشوي...به جاي

آنكه دنبالت بگردند

فراموشت مي كنند!

ما و مجنون درس عشق از يك اديب آموختيم

او به ظاهر گشت عاشق ما به معنا سوختيم

تقصير ما نيست كه بر روي حرف هايمان نميمانيم

ما بر زميني زندگي مي كنيم كه روزي 2بار خودش

را دور ميزند

راز دل با كس نگفتم چون ندارم محرمي هركه را محرم شمردم عاقبت رسوا شدم! راز دل با آب گفتم تا نگويد با كسي! عاقبت ورد زبان ماهي دريا شدم.

شانس نام مستعار خداوند است

آنجا كه نميخواهد امضايش پاي داده هايش باشد . . .

پلك هاي مرطوب مرا باور كن اين باران كه نيست ميبارد صداي خسته ي من است كه از چشمانم بيرون ميريزند.

همه ي تفاوت ما اين است

تو به خاطر نمياوري

من از خاطر نميبرم